این شروع قصه قدیمی‌ترین مریضخانه مدرن مشهد یعنی «بیمارستان منتصریه» است که در سال ۱۲۹۷ شمسی توسط بانو «احترام السلطنه قهرمان» تأسیس و در سال ۱۳۲۷ شمسی توسط او، وقف آستان قدس رضوی شد.
در سال‌های پس از انقلاب به دستور تولیت فقید آستان قدس، این بیمارستان با هزینه آستان قدس رضوی از محل موقوفات مطلقه، به‌طور کامل بازسازی و درنهایت در مهرماه ۹۱ در ۶ طبقه احداث شد.
نکته مهمی که در خصوص این بیمارستان می‌توان گفت، شناخته شدن آن به عنوان نخستین بیمارستان متمرکز پیوند و جزو سه بیمارستان مطرح کشور درزمینه پیوند اعضاست.
یک روز را انتخاب کردیم تا پای صحبت‌های کادر درمان و مراجعان بیمارستان منتصریه مشهد بنشینیم و نتیجه وقف و گذشت یک بانوی قهرمان، یعنی «احترام السلطنه قهرمان» را از نزدیک ببینیم که چگونه هر روز موجب می‌شود چشم‌های منتظر فراوانی که در جست‌وجوی روزنه‌ای برای ادامه حیات هستند، به زندگی امیدوار شوند و بیشتر به این باور برسند که چگونه یک موقوفه می‌تواند هم به واقفش حیات ابدی ببخشد و هم به عموم مردم. برای رسیدن به چنین نتیجه‌ای، ساعتی را در خیابان جنت مشهد و در یکی از بیمارستان‌های تخصصی پیوند اعضای کشور یعنی بیمارستان
منتصریه گذراندیم.
مدیون واقف هستیم
زهره مرادی، ۱۷ ساله و دانش‌آموز دوره دوم متوسطه از شهرستان بیرجند است. مادرش در ماه مبارک رمضان سال جاری و سرانجام پس از هشت سال تحمل درد و رنج، در این بیمارستان پیوند کبد شده است. او می‌گوید: همواره به همت بلند و کار خداپسندانه شخص اهداکننده عضو و خانواده‌اش می‌اندیشم؛ هرچند آنان را ندیده‌ام و نمی‌شناسم، اما برای آمرزش شخص اهداکننده عضو و سلامتی خانواده‌اش هر روز دعا می‌کنم. آنان زندگی دوباره‌ای را به لطف خدا به مادرم بخشیدند.
وی ادامه می‌دهد: پس از لطف خدا و امام رضا(ع) و همکاری کادر درمانی و پزشکان، واقعاً باید اعتراف کنم مدیون نیت و دید بلند و خیراندیش شخص واقف محترم و اهتمام آستان قدس رضوی در احیای این موقوفه هستیم؛ آستان قدس کار ارزشمندی انجام داده است.
حال خوش بیماران از برکات وقف
زهرا سلیمانی، ۲۲ ساله و ساکن یکی از روستاهای بخش کوهسرخ شهرستان کاشمراست. او می‌گوید: مادر همسرم سال‌های متمادی دچار نارسایی کبد و بیماری زردی بود. در همین اواخر و مطابق نظر پزشکان و پس از چندین مرتبه آزمایش و معاینه‌های پزشکی متوجه شدیم دیگر امیدی به زنده ماندن او نیست مگر اینکه پیوند کبد شود. وقتی صدای زنگ تلفن به صدا درآمد و از بیمارستان منتصریه مشهد ما را برای انجام مقدمات انجام این عمل جراحی به مشهد فراخواندند، همان‌جا بود که با چشمان گریان و با قلب شکسته از خدا و امام رضا(ع) تشکر کردم و برای شخص دهنده عضو و بازماندگان او هم با همین زبان قاصر، دعا کردم.
او ادامه می‌دهد: این بیمارستان یکی از موقوفه‌های درمانی آستان قدس است؛ حال خوش امروز بیماران این بیمارستان، نتیجه برکات وقف و انجام کار خداپسندانه اهدای عضو و همکاری خالصانه کادر درمان است. از مسئولان آستان قدس رضوی هم که در مرمت، احیا و بازسازی این موقوفه درمانی خالصانه تلاش کرده‌اند و همچنین کادر درمان صمیمانه سپاسگزارم.
هدیه ارزشمند آستان قدس به مردم
سیدمهدی طاهری، ۴۰ ساله و کارشناس هوشبری اتاق عمل این بیمارستان است. او از ۱۱ سال پیش یعنی از ابتدای احیا و بازسازی این موقوفه درمانی تاکنون در این بیمارستان خدمت می‌کند.
او ضمن قدردانی از نیات خداپسندانه واقف این موقوفه، احیا و بازسازی موقوفه درمانی بیمارستان منتصریه را هدیه ارزشمندی از سوی آستان قدس رضوی به زائران و مجاوران بارگاه مطهر امام هشتم(ع) دانسته و خواستار توسعه و تجهیز بیشتر این مرکز درمانی برای خدمت بهتر و بیشتر به هموطنان است.
وی درباره اهدای عضو می‌گوید: به نظر من اهدای عضو یک نوع باقیات الصالحات است. اهدای عضو یک پیوند بی‌مانند بین انسان‌هاست.
او ادامه می‌دهد: یکی از بهترین لحظات عمرم، لحظه‌ای است که شخص گیرنده عضو با پای خودش از این بیمارستان خارج می‌شود. ضمن اینکه بارها و بارها به اقدام و نیت خالص فرد دهنده عضو و خانواده او نیز غبطه می‌خورم.
طاهری معتقد است: دهنده و گیرنده عضو، مانند اعضای یک پیکرند و انگار آرامش ابدی دهنده عضو و زندگی دوباره شخص گیرنده، به نوعی به هم گره‌خورده است.
پیوند اعضا پیوند باورهاست
محبوبه ابوالحسنی، ۴۲ ساله و پرستار بخش دی‌آی‌سی‌یو (بخش ویژه نگهداری بیماران دچار مرگ مغزی) است و ۱۱ سال سابقه خدمت در این بیمارستان دارد. وی می‌گوید: موفقیت امروزی این بیمارستان که تنها بیمارستان متمرکز ویژه پیوند اعضا در ایران است، نتیجه نیت خالص یک واقف نیک‌اندیش، همت بلند آستان قدس رضوی در احیا و بازسازی آن و تلاش وصف‌ناپذیر پزشکان و کادر درمان است.
او درباره پیوند اعضا اظهار می‌کند: اهدای عضو، اهدای جان به دیگران و دادن امید بیشتر برای زندگی بهتر به آنان است. پیوند اعضا «پیوند باورها» است.
من همچنان زنده‌ام
مهرنوش نادری، ۴۰ ساله و ۱۱ سال است که به عنوان پرستار در بخش آی‌سی‌یو این بیمارستان مشغول خدمت است.
وی می‌گوید: ابعاد مادی زندگی انسان با مرگ به پایان می‌رسد، اما حیات معنوی او می‌تواند همچنان ادامه داشته باشد. وقتی اعضایی از بدن اشخاص دهنده عضو به بدن گیرندگان عضو پیوند زده می‌شود، یعنی اینکه «دهنده و گیرنده» عضو، هر دو در کنار یکدیگر زندگی می‌کنند. انگار دهنده عضو همچنان زنده است و به حیات معنوی خود ادامه می‌دهد و گیرنده عضو نیز زندگی و سلامتی‌اش را در این دنیا مدیون او است.
نادری تأکید می‌کند: شادی‌ها، اشک‌ها، لبخندها و... همواره در زندگی انسان‌ها بوده و خواهد بود، اما برای بیان احساس اشک‌های شوق یک گیرنده عضو در کنار لبخند رضایت بازماندگان دهنده عضو، توصیفی نخواهد بود و این از مواردی است که زبان و قلم واقعاً از بیان آن
قاصر و الکن هستند.
خبرنگار: محمدحسین مروج
نظر شما